Overleeft Dankzij,

Herman Brood.. 

     MIJN  WEG  

IK ben Michel Peen, 

en ben ( nu ) alweer 40 jaar jong.

Vanaf 1993 woonde ik in Heemskerk en verhuisde ik in 2001 naar Nootdorp in Zuid-Holland,  en ging in 2008 weer terug naar Heemskerk. Ik ben geboren en opgegroeid in Rotterdam-Zuid, heb daar een slechte tijd gehad vanwege mishandelingen door mijn "vader" die een Alcoholist was/is, wat een aantal jaren heeft geduurd met VEEL pijn.(een NIET leuke jeugd),Maar ik had gelukkig steun van Bas Vliegenthart waarmee ik vaak mee optrok. Maar ik vond mijn eerste geluk in Heemskerk toen mijn ouders gingen scheiden en ik kwam in een nieuw leven terecht, waar ik al eerder van had gedroomd maar nog niet werkelijkheid was. Ik vond het heel erg eng in het begin, dat iedereen gedag tegen mij zei en dat mensen dus heel erg vriendelijk konden zijn tegen mij, dat kende ik niet. Ik ging toen naar een leuke school en leerde het woordje "vrienden" kennen wat ik eerst niet kon. Toen ik daar een paar maanden woonden kwamen de angstige herinneringen boven en voelde mij angstig en niet op mijn gemak, kwam ook door het feit dat de man die mij een rot jeugd had bezorgd op DAT moment ons bedreigde. Kinderen van school voelde dit aan en begonnen mij te pesten terwijl ik me rottiger begon te voelen. Later ging ik naar een andere school waar het later nog erger zou worden qua pesten. Ik durfde zelfs op het laatst niet meer naar school, ik werd geslagen, gestompt, geschopt en geestelijk begonnen ze mij te pakken. Het ging slechter en alles kwam op mij af, angst voor school, voor mensen...., en het verleden kwam naar boven. Ik moest ook naar R.I.A.G.G. ( psycholoog ) om er over te praten over de problemen waar ik mee zat, maar ook DAT hielp niet, Het beeld van mijn verleden zat TE diep en durfde er niet makkelijk erover te praten want sommige dingen wisten mensen in mijn omgeving en familie niet....,bijvoorbeeld wat er PRECIES heeft afgespeeld en konden mij dus ook moeilijk inschatten, EN dus moeilijk helpen. Ik was erg onzeker. Totdat ik op een rustige school (de Zevensprong, Te Beverwijk) kwam waar niet veel kinderen in klassen zaten, Kinderen beneden mijn niveau wat minder bedreigend over kwam. Ik voelde mij voor het eerst op mijn gemak tussen mede leerlingen. Ik had een Leraar die mij snapte en heel veel voor mij deed. Ik had voor het eerst vertrouwen in iemand. Ik begon grappen te maken, en ik durfde meer te praten. TOEN ik wat meer durfde te praten kreeg ik een maatschappelijk werker van het M.D.G.G. uit Haarlem en hij ging met mij op een relaxte manier in gesprek. Ik voelde mij best op mijn gemak en durfde meer te vertellen. Tijd later ging ik werken bij de plantsoenendienst in Beverwijk, WEER een nieuwe start......WERK. Na een paar maanden kei.....keihard werken begonnen de herinneringen weer terug te komen van het verleden, het leek wel op een magneet, ik werd depressief en wilde wraak nemen op de man die mij een pijnlijke tijd heeft bezorgd. Ik begon heel erg veel te blowen om de herinneringen weg te stoppen. Dit heeft heel erg lang geduurd, Ik werd zo depressief dat ik anderen....., zoals mijn moeder pijn deed, zoals : schelden, deuren kapot slaan, mijzelf pijn doen zodat ik me kon concentreren op de pijn in plaats van die herinneringen van vroeger. Het was geen pretje!! Ik nam wéér actie om de Herinneringen te verjagen door naar een Advocaat te gaan om hem aan te klagen. Maar ik werd erg onrustig hierdoor. Ik mocht bij een buurman terecht om mijn moeder wat rust te gunnen en voor afleiding, Ik zag hem als een vaderfiguur. Hij betekende heel erg veel voor me, NU NOG!!! Als ik bij hem/hun thuis zat voelde ik me relax. Ik kwam in een cirkel waar ik moeilijk uit kwam, ik bleef in gesprek met maatschappelijk werk, Maar ik voelde mij per dag eenzaam worden. Ik durfde nog steeds niet ALLES te vertellen omdat ALLES nog door mijn hoofd spookte (bedreiging van mijn "vader", et cetera) Ik voelde mij heel erg opgesloten qua gevoel. Ik kwam haast niet buiten, zat alleen in mijn kamer, behalve als ik wiet moest kopen, Op DAT moment draaide alles om de wiet, ALS ik buiten was had ik een pet op.., en had 'm vlak boven mijn ogen zodat niet iedereen mijn ogen zag, ik had zwarte wallen. In die tijd kreeg ik net een computer van die buurman en ik nam internet. Ik zat alleen maar op mijn kamer weg te stomen door het wiet, (soms 4 a' 5 gram per dag),Het was echt een drama. Ik vond het al eng om een dag vooruit te kijken, Het HELE leven vond ik toen eng, Ik had zelfs het gevoel dat ik niet meer op de aardbol wilde zijn. Voor mij was alles in die tijd negatief en zag geen toekomst. Ik had geen lichtpuntjes meer, tenminste...., die zag ik niet meer, of die wilde ik niet meer zien......, hoe dat ook, Alles was een afleiding.......,PC, internet, pijn en wiet. Ik probeerde alles uit wat met internet te maken had/heeft..., en ontdekte een chatprogramma, ICQ genaamd. Dat was super gaaf, kon opeens met familie en vrienden communiceren, al praten ik wel onzin door de wiet..., maar goed. Ik weet niet hoe maar Ik kwam er achter dat Herman Brood dat OOK had (ICQ). Dus ik vroeg contact en kreeg dat ook. Hij antwoorden op mijn vraag : (hallo Herman, ik ben Michel Peen uit Heemskerk, Ben jij de ECHTE Herman Brood??), Herman: "ja, de enige echte". En ik leerde Herman Kennen. In begin was ik erg nieuwsgierig en vroeg heel veel dingen, Herman liet me merken dat hij DAAR nou net niet tegen kan/kon. Ik dacht dat het 'm niet echt was maar na een paar keer chatten en mailen was ik overtuigd dat ie het echt was. Ik was Zo trots dat ik contact met 'm had en ik sprak hem vaker.., We spraken over alles en nog wat. Ik kwam er achter dat niet alle alcoholisten slecht waren, zoals mijn "vader" wel was. Ik sprak Herman Vaak en begon hem als "vriend / soulmate" te beschouwen. We spraken over onze huisdieren en Tattoo's, NIET over werk want dat vond hij niet leuk om over te praten. Met mij ging het niet goed, en ik kreeg de keuze om geobserveerd te worden, dat had de maatschappelijk werker geregeld voor mij. Ik wilde dit absoluut niet en sprak iedereen tegen die zei dat DIT JUIST goed zou zijn voor mij. Ik bleef eigenwijs, tot dat.., ...Ik dit tegen Herman zei over die kans/keuze ..., hij zei: "Michel, je moet dit doen....,JIJ krijg de kans, met JOU komt het goed... IK ben Op, en met mij zal het niet meer goed komen..., wees blij dat het met jou WEL goed kan komen en dat je mag kiezen, DOE HET!!!!!!!!!!" Mijn moeder wist niet al te veel van de gesprekken van mij en Herman en ze dacht dat hij een Verkeerde invloed op mij zou hebben. Maar later zei Mijn moeder: "Hij is best gestoord die Herman, maar kennelijk zit er ook iets goeds in" . Weken later kwam hij steeds minder online en ik maakte mij zorgen, hij heeft mij toen 1 keer gebeld, en zei dat ie naar Londen moest, en hing binnen 10 seconde weer op.(vandaar dat ie ook minder online kwam). Ik wist toen nog niet dat het met hem zeer slecht ging/zou gaan, en dat het 1 van de laatste keren zou zijn dat ik 'm sprak. Al werd hij de laatste tijd al steeds vreemder, Hij liet haast niets meer van zich horen en ALS er een berichtje kwam was het heel kort en afstandelijk. Ik ging op vakantie en dacht er over na wat Herman zei over de keuze die ik moest maken. Ik besefte dat ik niet zo door kon gaan met een zeer besloten leven en zeer veel wiet. Op een dag toen ik in Juli op vakantie was werd ik geroepen door mijn Opa en hij zei dat Herman Van het dak was gesprongen van het Amsterdamse Hilton, (mijn hart voelde ik helemaal door me heen gaan op DAT moment, Het huisje storten NET niet in) Ik was een paar uur heel erg stil en zag niets meer om me heen, ik blowde mijzelf helemaal suf. IK begon later super te huilen nadat ik de zoveelste joint had aangestoken keek ik naar de lucht en zei: "Herman....,Op jou". Ik voelde mij heel erg leeg....,Ik voelde helemaal niets meer, Ik voelde mij alleen super Klote vanwege zijn dood en had eigenlijk al helemaal geen zin meer in die vakantie, maar wilde het voor mijn mede vakantiegangers afmaken. Ik heb veel respect voor hem en heb nagedacht over wat hij zei, Ik besefte wat en hoe hij het bedoelde. Ik besloot zijn advies op te volgen, Ik ging naar die observatiecentrum om aan een goed leven te werken. Ik vond het erg eng om daar naar binnen te lopen, maar ging toch om Herman Niet teleur te stellen, vanaf DIE dag dat ik in die observatiecentrum zat Heb ik helemaal GEEN wiet meer gerookt, ik voelde mij sterk. Ik wilde meteen alles van hem weten en hoe hij PRECIES was, voor mij was hij een held, en DAT bleef hij. Ik draaide elke minuut van de dag zijn muziek, mensen werden er stapel gestoord van. Toen ik werd geobserveerd in Nootdorp (IPSE) ging het Steeds beter met mij, Al was het soms niet makkelijk, van een zwart gat naar een licht Punt. Na de observatie was ik zo blij dat ik Herman heb gekend, dat ik een Tattoo van hem op mijn rechterarm liet zetten. Herman Blijf voor altijd in mijn leven.

Herman heeft me geleerd om:

Om me niet druk te maken,

om eerlijk te zijn,

Alles recht voor je raap,

genieten van het leven met Humor,

RESPECT te hebben voor anderen,

En om niet op te geven......

 Het gaat natuurlijk niet vanzelf, verdeel en gebruik je eigen kracht...! 

Als ik in een dip zit, hoef ik alleen maar naar Herman's muziek te luisteren en aan zijn woorden te denken.

Daar haal ik heel veel kracht uit.

Ik ben blij dat ik 'm heb gekend en dat Herman veel heeft nagelaten.

Zonder Herman was ik nu niet zover gekomen als dat ik nu ben, en was het misschien juist een ernstige zaak geworden als ik Herman niet was tegen gekomen.

Daarom heb ik een Tattoo van Herman, die me herinnert aan de boodschappen die hij me gaf.