Beeld van wat Herman zag, op zijn laatste wandelroute.

Herman's laatste act, 

Op 11-07-2001

    *05-11-1946    

†11-7-2001

Afscheid van Nederlands enige échte

King of Rock and Roll..

Zoals Herman wilde, werd het een "Feest".

Herman's laatste act, 

Op 11-07-2001

Op 11 Juli 2001 wandelde Herman van uit zijn huis toen Xandra en de kinderen in het Circus zaten richting het Hilton Hotel.

Niemand weet waarom Herman die dag had uitgekozen.

Het was een dag met zon en wolken, en een redelijk windje, 

één ding werd duidelijk, hij wilde en kon niet meer.

DAT stond op het briefje wat hij (toch) achter liet aan de barman van het Hilton voor Xandra en de kinderen.

Aangezien zijn conditie heeft Herman een zware wandeling op weg naar het dak.

DAAR maakte Herman zijn laatste act.........

DE val van het Hilton.

Hij deed het voor zijn fans, en natuurlijk voor zichzelf, hij wilde sterk eindigen.

De fans moesten DE echte Herman zien....

Hij kon niet dood zei hij vaak..

En 11 Juli 2001 zal Herman denk ik zien als een dag met veel Liefde, al was er ook veel verdriet.

Hij hield niet meer van zichzelf en kon niet meer de dingen doen die hij wilde.

Vandaar kunnen wij zijn laatste Act alleen maar Respecteren....

Zoals wij hem ALTIJD respecteerde.

 The Dutch King of Rock and Roll ! ! !

" Feels Like Love "

Herman's laatste keer op het podium

in Paradiso

Hier word Herman gedragen door zijn 

Crew van The Wild Romance 

Na Paradiso op weg met de stoet..  

 Xandra & Holly 

Herman's wagen had een motor probleem,  

waardoor de waardoor de stoet werd stilgelegd..

 Alsof Herman aan het spelen was

De wagen die Herman

had beschilderd uit voorzorg..

Het " Feest "

Een zeer geliefde man die heen is gegaan..

R.I.P.

We zullen Hem nooit vergeten,

want ooit zien we Herman wéér..

Toespraak dat Bart Chabot hield

op Herman's begrafenis :

Familie en vrienden van Herman,

Als Herman nog leefde, zou hij nu zeggen: 
'Bart, hou het kort.'

Toch wilde Herman zelf dat ik vandaag iets zou zeggen, 
dus... daar gaan we dan.

HERMAN IS DOOD, EN DAT IS ZWAAR.., Zwaar KUT !!!!!!!

Ik wil jullie vandaag niet lastigvallen met mijn 
persoonlijke verdriet - na 24 jaar zijn maatje te zijn geweest, 
begrijp je wel dat ik van binnen stuk zit - 
maar daar gaat het niet om?
Om jullie en Herman.
Ik heb dan ook geprobeerd, in alle bescheidenheid, 
een paar woorden te zoeken waar jullie hopelijk mee uit de voeten kunnen. 
'Want Bart,' zoals Herman me vaak zei, 
'je moet de mensen statements geven waar ze wel degelijk iets aan hebben.
Hermans sprong, afgelopen woensdag. 
Hoe verschrikkelijk ook, 

hoe hard dat ook bij ons allemaal is aangekomen... 

Herman was beter af zo. 

Voor Herman was afgelopen jaar een rampjaar. 
Hermans koppie was dik in orde; 
maar zijn lichaam liet hem in de steek. 
Voor Herman was woensdag het punt bereikt waarop hij besloot niet lager met zijn lichamelijk aftakeling voort te sukkelen.
Wat een moedig besluit. 
Het afgelopen jaar heb ik meermalen geprobeerd Herman 
ervan te overtuigen om de dope en de drank effies te laten staan, 
'vanwege je gezin, ouwe reus, 'zei ik dan, 
'en vanwege al die creativiteit in je koppie.
'Tot Herman op 15 maart van dit jaar tegen me zei: 
'Bart, ik heb geen zin om een Herman Brood op halve krachten te worden. 
Ik heb geen zin te verloochenen wat ik in mijn leven heb neergezet.
'Dat besluit kun je alleen maar respecteren. 
Herman had geen zin oud te worden, 
klaverjassend met de overige bewoners van verzorgingshuis Kleurendorf. 
Herman was een rock 'n'roller pur sang. 
Herman ging all te way. 
Met zijn sprong, woensdag, 
zette hij een uitroepteken achter zijn leven.
Ík kan niet dood, ‘zei Herman geregeld
'Herman,' opperde ik wel eens, 'stel.....STEL je voor dat je toch zou overlijden, stel... wat dan?'
'O,' antwoordde Herman, 
'In dat geval wil ik geflambeerd worden in Grand Marnier.'
'Ik kan niet dood.'
En dat klopt. Dat klopt.
De afgelopen dagen is er een schok door ons land gegaan.
Waarom?
Omdat we van Herman hielden.
Iedereen is geraakt door Hermans dood, omdat iedereen in hart en ziel werd geraakt door Hermans werk en door Hermans persoonlijkheid.

Herman heeft een onuitwisbare indruk op ons gemaakt. 
Herman heeft zich een plek in onze harten verworven, voor altijd. 
In die zin is Herman niet dood, maaar nog steeds 'springlevend.'
We nemen vandaag afscheid van Hermans stoffelijk omhulsel; 
maar in onze harten en in onze hoofden zijn wij nooit meer zonder hem.......